"Anioł śmierci" J.D. Robb vel Nora Roberts

Autor: Nora Roberts jako J.D. Robb

Tytuł: Anioł śmierci

Cykl: Oblicza śmierci, tom 6

Tłumaczenie: Janusz Ochab

Data premiery: 09.10.2024

Wydawnictwo: Świat Książki

Liczba stron: 464

Gatunek: powieść kryminalna

 

Nora Roberts jest amerykańską autorką, która tworzy nieprzerwanie od ponad czterdziestu lat. Rocznie wydaje kilka powieści, a co za tym idzie, na koncie ma już oszałamiającą liczbę ponad dwustu tytułów. Wśród nich są przeróżne gatunki literackie, między innymi kryminały, które tworzy pod pseudonimem J.D. Robb, choć w Polsce to jednak jej właściwe nazwisko jest na okładce zawsze eksponowane. Jako J.D. Robb napisała już prawie sześćdziesiąt tytułów, wszystkie należą do jednego cyklu Oblicza śmierci, w którym Eve Dallas wraz ze swoim mężem Roarkiem odgrywają główne role. Jest to cykl o tyle specyficzny, że jego akcja osadzona jest w niedalekiej przyszłości, rozpoczyna się w roku 2058, jednak nie przesądza to o charakterze powieści - to nadal historia kryminalna, nie science fiction. Historia kryminalna, z dodatkiem romansu, co jest wyraźniejsze w tomach początkowych niż tych najnowszych.

 

Listopad 2058 rok. Eve Dallas wraz ze swoją asystentką sierżanką Peabody właśnie zakończyły kolejne śledztwo. Już mają wyłączać komputery i ruszać do domów, gdy niespodziewanie dzwoni komunikator Eve. To ktoś, kto mówi o sobie Anioł śmierci, który rozpoczyna grę o nazwie zemsta. Twierdzi, że jest wysłannikiem Boga, a Eve ma mu udowodnić, że jest tak dobrą policjantką jak mówią. Daje jej zagadkę i dwadzieścia cztery godziny na jej rozwiązanie, ale gdy policjantki zjawiają się we wskazanym przez podpowiedź budynku przed upływem tego czasu, i tak jest już za późno. W bogatym apartamentowcu znajdują zwłoki pewnego biznesmena, Irlandczyka, który lata temu przyleciał do Ameryki. Jego ciało jest zmasakrowane, na miejscu znajdują się dziwne przedmioty - czterolistna koniczynka i figurka Matki Boskiej. Co to wszystko ma znaczyć? Kim jest tak szumnie sam przez siebie nazwany Anioł śmierci? Szybko okazuje się, że jego gra jest skierowana w Eve nie tylko jako postać policjantki, ale i prywatnie… Ta sprawa wystawi ją i jej małżeństwo na ciężką próbę. Czy ją z Roarkiem przetrwają?

 

Książka rozpisana jest na dwadzieścia rozdziałów, które dzielone są na mniejsze fragmenty, przez co książkę czyta się wygodnie. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego przez narratora wszechwiedzącego podążającego głównie za Eve - są może dwa, trzy fragmenty od tego odbiegające, ukazane z perspektywy prawdopodobnego mordercy, jednak to Eve jest tą postacią przewodnią. Styl powieści jest codzienny, przyjemny, pozbawiony wulgaryzmów, a dialogi są lekkie i naturalne. Całość czyta się bez wysiłku.

“- Drobne upokorzenie może mu zaoszczędzić wielu lat w więzieniu.

- Dla niektórych godność jest najważniejsza.

- Pieprzyć godność. I bez tego mam dość problemów. Potrzebuję faktów, dowodów, oparcia.”

“Anioł śmierci” to szósty tom serii, choć jest oczywiście zbudowany tak, że można go czytać również jak powieść osobną. Ci jednak, co serię znają od początku, docenią przemianę, jaka w tym tomie w Eve się odbywa - bohaterka, która cały czas była przede wszystkim policjantką, teraz musi zdecydować jak bardzo ceni sobie swoje małżeństwo: czy jest ona dla niej równie ważne, co praca, czy jednak nadal coś w przeciągu ostatnich miesięcy w niej samej się zmieniło. Jest to kobieta twarda, która walczy w imię sprawiedliwości, której sama jako dziecko nie doznała. Podobne wspomnienia dzieli Roarke i w tym tomie to jego przeszłość jest tym, co przewodzi całej historii.

“(...) przeproszę cię za to, że przeze mnie znalazłaś się w sytuacji, kiedy musisz wybierać między obowiązkiem i uczuciem.”

Jest też Summerset, przyjaciel Roarke’a, który opiekuje się nim i ich domem. On nigdy Eve sympatią nie darzył, uważa, że Roarke zasługuje na kogoś bardziej wyrafinowanego. Do tej pory spełniał on w serii rolę postaci drugiego planu, która nie szczędziła policjantce uszczypliwości. W tym i jego przeszłość wraca, dostajemy rozwinięcie tragedii, która wygnała go z Irlandii, przez którą zmienił nazwisko. I jego relacja z Eve ulega tutaj zmianie.

“Jeśli myślisz, że cię nie rozumiem, to jesteś w wielkim błędzie. Widziałam więcej cierpienia niż ty. Żyję z to na co dzień. Oglądam świadectwa ludzkiego okrucieństwa i głupoty. I kiedy już przejdę przez morze krwi i bólu, staram się robi wszystko, co w mojej mocy.”

Sama znam najnowsze tomy serii, więc zawsze wypatruję postaci, które wiem, że dołączą do serii na stałe. w Tym tomie jest to technik Ian McNab, młody, ale utalentowany programista, którego cechą charakterystyczną są kolorowe ubrania i ogromna liczba kolczyków w uszach. McNab choć ciągle jako policjant jest jeszcze niedoświadczony, to pokazuje się tu jako człowiek z ogromną wiedzą, bardzo sprawny technologicznie, bardzo entuzjastyczny na wszystkie nowinki, więc i praca z Roarkiem, który jak zawsze w sprawie pomaga od strony technicznej, jest dla niego czystą przyjemnością.

 

Oczywiście trzeba też wspomnieć o antagoniście tego tomu. To człowiek, który dopuścił się bestialskiej zbrodni, a zasłania się Bogiem. Jest inteligentny, jest obeznany z najnowszą technologią, wydaje się, że może być nawet w tym bieglejszy od Roarke’a. Jest skrupulatny, uważny, systematyczny, zdaje się, że nad planem zemsty pracował od lat… Tylko za co ta zemsta?

“Zło to… nie jest słowo, którym szafuję na prawo i lewo. (...) Ale człowiek, który to zrobił… to jedyne określenie, jakie przychodzi mi na myśl.”

Intryga kryminalna prowadzona jest bardzo sprawnie, są twisty fabularne, które przyciągają czytelnika tak, że ciężko jest się od lektury oderwać. Autorka potrafi stworzyć doskonały balans pomiędzy napięciem, akcją i fragmentami nieco bardziej statycznymi, dobrze potrafi też redukować emocje poprzez zastosowanie w dialogach lekko sarkastycznego humoru. Zresztą kryminalną akcję studzi też w inny sposób - w wątkach romansowych, erotycznych, w opisach chwil zbliżeń pomiędzy Eve a Roarkiem. Jest to coś nierozerwalnego z serią, w tym tomie takich scen jest kilka, a jednak choć sama takich wątków naprawdę nie lubię, to przyznaję, że zagadka tego tomu mocno je wynagradza.

 

Tematem przewodnim tej historii jest zemsta i religia. Historia osadzona jest w niedalekiej przeszłości, ale to sprawia, że religię autorka może przedstawić trochę inaczej, z większego dystansu. Eve jest niewierząca, choć nie jest ignorantką, złoczyńca jednak jest bez najmniejszych wątpliwości fanatykiem, który źle ukierunkował swoje rozumowanie - w Piśmie Świętym znajduje tylko te fragmenty mówiące o płaceniu krzywdą za krzywdę, pomija wszystko to o wybaczaniu i miłowaniu bliźniego. Temat fanatyzmu religijnego był aktualny w latach 90-tych, gdy ta powieść powstała, jest ciągle aktualny i teraz – ćwierć wieku później. Mam nadzieję, że wizja Nory jest tutaj tylko wytworem wyobraźni i za kolejne dwadzieścia pięć lat ludzie będą już mądrzejsi i nie dadzą się porwać pustym hasłom, tak jak to się stało z powieściowym złoczyńcą.

“Religia była dla niej zagadką. Masz wierzyć w to, i tylko w to, bo tak ci mówimy. Jeśli nas nie posłuchasz, skazujesz się na wieczne męczarnie w piekle.

Religie wydawały jej się niezrozumiałe, wprawiały ją w zakłopotanie. Każda miała swoich zwolenników, którzy byli święcie przekonani o tym, że tylko oni kroczą właściwą drogą. I przez kolejne wieki toczyli wojny i rozlewali morze krwi, by to udowodnić.”

Podsumowując, szósty tom cyklu Oblicza śmierci przynosi bardzo ciekawą zagadkę kryminalną, w której doskonałe wyważenie pomiędzy scenami dynamicznymi, a tymi skupionymi na dedukcji jest cały czas odczuwalne i które daje poczucie, że czytamy coś naprawdę przemyślanego. Sama kryminały Nory traktuję zawsze mocno rozrywkowo i właśnie to tutaj dostałam - akcja mnie porwała, dialogi śmieszyły, bawiłam się naprawdę dobrze. Przy tym tomie jednak zaczęłam się też zastanawiać jak dużą był on odpowiedzią na potrzeby kobiet sprzed dwudziestu pięciu lat - czy te sceny romansowe, erotyczne pomiędzy Eve a Roarkiem miały coś więcej na celu już tylko rozrywkę? Czy mogły wtedy służyć jako coś, co miało kobiety uświadomić, że i ich potrzeby są ważne? Ciekawa jestem czy moja teoria ma sens! A tom, w ocenie do poprzednich pięciu, oceniam mocno pozytywnie i oczywiście czekam na kolejne przygody Eve, Roarke’a i coraz większej paczki bohaterów ich towarzyszących!

 

Moja ocena: 7/10

 

Recenzja powstała w ramach współpracy z Wydawnictwem Świat Książki.

Podoba Ci się to, co robię?

Wesprzyj mnie na patronite.pl/kryminalnatalerzu i dołącz do grona moich Patronów!