"Zapomniane na śmierć" J.D. Robb

Autor: J.D. Robb

Tytuł: Zapomniane na śmierć

Seria: Oblicza śmierci, tom 53

Tłumaczenie: Bogumiła Nawrot

Data premiery: 14.02.2024

Wydawnictwo: Świat Książki

Liczba stron: 512

Gatunek: powieść kryminalna

 

J.D. Robb to kryminalny pseudonim Nory Roberts, autorki powieści obyczajowych i romansowych, która publikuje już od prawie połowy wieku! Swoją karierę pisarską rozpoczęła w latach 80tych, w 1995 roku pojawiła się po raz pierwszy z serią futurystycznych powieści kryminalnych Oblicza śmierci, która wtedy miała być zaledwie trylogią. Teraz, trzydzieści lat później, seria zbliża się już do liczby sześćdziesięciu tomów! Aktualnie autorka wydaje dwa tytuły tej serii na rok, na polskim rynku jesteśmy pięć tomów do tyłu, u nas swoją premierę miał właśnie tom pięćdziesiąty trzeci pt. “Zapomniane na śmierć”. Oczywiście ze względu na ogromną liczbę tomów, każdy z nich da się czytać oddzielnie, sama z serią jestem dopiero od tomu pięćdziesiątego (recenzja - klik!). Jest to seria lekka, rozrywkowa, raczej pozbawiona fragmentów makabrycznych, zagadki kryminalne opierają się głównie na dobrej dedukcji i pracy śledczych. Jak na Norę Roberts przystało, oczywiście pojawia się w każdym tomie niewielki wątek miłosny, jednak biorąc pod uwagę kto stoi za tymi powieściami, nie ma nic dziwnego w tym, że nawet w kryminale u Roberts musi pojawić się i taki wątek. Na szczęście w większości przypadków bywa raczej marginalny.

 

Historia “Zapomnianych na śmierć” toczy się w przeciągu kilku dni w maju 2061 roku na terenie Nowego Jorku. Z samego rana wybierając się do pracy Eve zostaje wezwana na miejsce zbrodni - na jednym z placów budowy w Hudson Yards w kontenerze na śmieci zostały znalezione zwłoki około pięćdziesięcioletniej kobiety. Wygląda na to, że została uderzona w głowę, jej ciało zapakowano w folię i wrzucono do kontenera. Miejscowi policjanci szybko rozpoznają w niej pewną bezdomną, która kręciła się w tej okolicy, kobietę, która rozdawała wszystkim origami i zajmowała się notowaniem nawet najmniejszych wykroczeń jakich była świadkiem, często później przekazywała je policji. Zatem czy tej nocy na placu budowy widziała i zapisała coś, za przez co zginęła? Eve jeszcze nie zdążyła dokładnie zobaczyć miejsca zbrodni, kiedy dostaje kolejne wezwanie - zaledwie kilka przecznic dalej, w starym, rozbieranym teraz budynku znalezione zostały kości kobiety z niemowlęciem. Wygląda na to, że była w tym budynku zamurowana… Teraz jest to teren męża Eve, Roarke'a, ale zaledwie od niedawna, wykupił go od firmy Singer Family Developers, która tak się składa, że jest również właścicielem placu budowy, na którym znaleziono zwłoki bezdomnej… Czy to możliwe, by tego samego dnia odkryto dwie zbrodnie ze sobą powiązane, mimo że dzieli jest prawie czterdzieści lat?

 

Książka składa się z 23 rozdziałów i epilogu. Rozdziały są dosyć długie, ale podzielone są na scenki liczące po kilka stron, zatem ich lektura nie jest kłopotliwa. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego przez narratora podążającego za Eve, który chętnie przedstawia czytelnikowi nie tylko zdarzenia, ale i emocje, myśli bohaterki. Książka pisana jest językiem codziennym, przede wszystkim oddającym powagę zbrodni, jednak w dialogach widać czasem rozładowujące napięcie nutki humoru. Czasami gdzieś tam w trakcie lektury trafiłam na nieco dziwne sformułowania, trochę też denerwowała mnie niekonsekwencja w stosowaniu feminatywów, ale jako że traktuję książkę czysto rozrywkowo, to nie zamierzam się specjalnie stylistyki czepiać. Ogólnie książkę czyta się lekko i bezproblemowo, tak jak powinno się czytać tego typu powieści.

“- Sądzicie, że to było zabójstwo! (...)

- Właśnie tym się zajmujecie. Zabójstwami.

- Ona nie zabija ludzi. Jest policjantką!”

Pewnie w każdej recenzji tej serii piszę, że postacie, jakie w niej dostajemy, są niezwykle kolorowe. Ale tak po prostu jest - każdy z ekipy śledczych ma coś, co go wyróżnia - a to kolorowe włosy, a to kolorowe krawaty, szpilki czy spodnie. To charakterna i wesoła ekipa, całkiem dobrze się ze sobą dogadująca. Jednak w tym towarzystwie oczywiście najważniejsza jest Eve, szefowa tego zespołu. Eve to solidna śledcza, która mocno zabiega o sprawiedliwość. Ale, choć znam ją od czterech tomów, dopiero w tym wzbudziła we mnie większe uczucie - w pewnym momencie naprawdę byłam dumna z jej podejścia do sprawy. Nic dziwnego, tym razem śledztwo prowadzi w dosyć smutne, pełne domowej przemocy rejony… Sama Eve kiedyś czegoś takiego doświadczyła, więc może dlatego te sceny były tak poruszające?

Eve, jako śledcza, jest skrupulatna i uważna, poświęca się śledztwu w pełni, jednak tym, co ważne w jej życiu, a co w każdym tomie też odgrywa swoją rolę, jest to, że zawsze wieczorem ma do kogo wracać. Jej związek z Roarke'em jest ważnym ogniwem tej serii, jej mocą, która sprawia, że nie traci woli walki za tych, którzy o siebie zazwalczyć już nie mogą.

“W moim słowniku nie ma miejsca na ‘jeśli nie’. Występuję w imieniu Alvy i wywalczę dla niej sprawiedliwość.”

W tym tomie zgłębiamy się w świat firm budowlanych i jak już wspomniałam, domowej przemocy. Akcja raczej specjalnie dynamicznie się nie toczy, śledztwo oparte jest głównie na szukaniu dowodów i przepytywaniu świadków, czyli klasycznych założeniach gatunku. I to jest fajne, to ciekawi i zajmuje - z przyjemnością śledziłam ścieżki myśli głównej bohaterki, która poprzez skrupulatne działania niestrudzenie parła do rozwiązania zagadki śmierci dwóch kobiet. Tu siła jest w dedukcji i sprytnym przepytywaniu świadków, nie makabrze. Intryga jest dobrze zbudowana, raczej nie jest mocno skomplikowana, ale i tak dałam się w pewnych momentach zaskoczyć.

“(...) śmierć jest zbyt łatwym rozwiązaniem. Kończy wszystko.”

Jak już wspomniałam na wstępie, cechą charakterystyczną serii (jeśli mogę wysuwać takie stwierdzenia po zapoznaniu się z czterema jej tomami) jest to, że pojawiają się niewielkie wątki erotyczne oraz fakt, że historia toczy się w niedalekiej przyszłości. I tak jak to pierwsze zawsze budzi we mnie lekkie zażenowanie, tak drugie za każdym razem okazuje się naprawdę fajnym smaczkiem. W tym tomie obydwie kwestie pozytywnie mnie zaskoczyły - ze scen romansowych była tak naprawdę tylko jedna, niespecjalnie długa, a jeśli chodzi o czas akcji, to muszę przyznać, że dobrze trafiło te polskie wydanie, gdyż bardzo szybko śledczy dochodzą, że kobieta, której kości znaleziono, prawdopodobnie została zabita w roku 2024, przez co możemy się przyjrzeć jak nasz czas aktualny został oddany z perspektywy akcji toczącej się prawie czterdzieści lat do przodu.

“Blizny i strupy po rozwianych marzeniach.”

Na koniec warte wspomnienia są też tematy, jakie przy okazji tych śledztw są poruszane. Oczywiście nie mogę omówić ich szczegółowo, by nie zepsuć Wam frajdy z lektury, więc mocno ogólnie - przyglądamy się tu różnym obliczom rodziny, tym, jak wyglądają one z zewnątrz i od środka, wszystkim tym pokręconym zależnością pomiędzy pozornie bardzo bliskimi sobie ludźmi.

“Nie był człowiekiem porywczym. Ani podłym. Miał tylko tę okropną słabość, która niszczyła w nim wszystko to, co dobre.”

Muszę przyznać, że “Zapomniane na śmierć” w mojej ocenie są naprawdę udanym tomem serii Oblicza śmierci. Wszystkie elementy, za które polubiłam tą serię przy pierwszej styczności, są w tym tomie wyeksponowane - ciekawe kreacje postaci, zagadka mocno osadzona na klasycznych założeniach gatunku, smaczki związane z czasem akcji i lekkość pióra. Do tego dochodzą jeszcze ciekawe tematy, momentami opisywane tak, że wzruszenie ściskało mnie za gardło. Dobry tom, miło spędziłam z nim czas!

 

Moja ocena: 7/10

 

Recenzja powstała w ramach współpracy z Wydawnictwem Świat Książki.

Dostępna jest też w abonamencie 

Dodaj na półkę - klik!

Podoba Ci się to, co robię?

Wesprzyj mnie na patronite.pl/kryminalnatalerzu i dołącz do grona moich Patronów!