"Zabójcza przyjaźń" Alice Feeney

 

Autor: Alice Feeney

Tytuł: Zabójcza przyjaźń

Tłumaczenie: Agnieszka Walulik

Data premiery: 10.03.2021

Wydawnictwo: W.A.B.

Liczba stron: 384

Gatunek: thriller psychologiczny

 

Alice Feeney to brytyjska autorka thrillerów psychologicznych. Polscy czytelnicy mogą ją już znać z debiutu pt. „Czasami kłamię”, który zarówno na rynku rodzimym autorki, jak i naszym, ukazał się w roku 2017. Od tego czasu Feeney wydała jeszcze dwie książki – ostatnia „Zabójcza przyjaźń” właśnie pojawiła się i u nas. Na wrzesień tego roku planowana jest angielska premiera jej czwartego thrillera.

Wszystkie jej powieści zostały przyjęte ciepło przez czytelników. Podbiły listy bestsellerów i tłumaczone zostały już na dwadzieścia języków. Jej debiut doczekał się też ekranizacji na małym ekranie – serial o tym samym tytule jest już w fazie produkcji.

 

Historia „Zabójczej przyjaźni” zaczyna się w dniu urodzin Anny. Kobieta w przeszłości przeszła sporo złego, jednak przy życiu utrzymywała ją jej wymarzona kariera prezenterki telewizyjnej. Teraz niestety i to się zmienia – po dwóch latach urlopu macierzyńskiego do pracy wraca Cat, którą Anna zastępowała, więc automatycznie wraca na swoje poprzednie miejsce jako reporterka. Praktycznie siłą zostaje też wypchnięta do wyjazdu do małej wioski od Londynem – Blackdown, w której właśnie doszło do morderstwa – w lesie znaleziono ciało kobiety. Anna nie zamierza się wycofywać, choć wycieczka do tego miasteczka nie budzi jej entuzjazmu – to jej miasteczko rodzinne, to tam się wychowała. Na miejscu okazuje się, że dochodzenie w sprawie śmierci kobiety z lasu prowadzi jej były mąż, a ofiara jest im obydwu bardzo dobrze znana… Kim jest i dlaczego ktoś pozbawił ją życia? Co zaszło pomiędzy Anną a jej były mężem? I co wydarzyło się takiego w tym miasteczku dwadzieścia lat temu, że Anna naprawdę nie chciała tam wracać?

„Wszystkim nam zdarza się usłyszeć w swojej głowie głos, który mówi rzeczy tak potworne, że udajemy, iż to nie my.”

Książka składa się z nienumerowanych krótkich rozdziałów podzielonych na On (detektyw Jack) i Ona (Anna), które od czasu do czasu przewleczone są też krótkimi wyznaniami mordercy. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie czasu teraźniejszego przez wszystkie trzy postacie. Styl powieści jest spokojny, skupiony na wewnętrznych przemyśleniach bohaterów, choć pod koniec i dynamicznej akcji nie brakuje. Postacie opowiadają swoją historię w sposób ciekawy, czasem lekko ironiczny, szczególnie Jack, przez co całość czyta się przyjemnie i lekko. Mam też jednak jedną uwagę do samego stylu prowadzenia narracji – tekst, jak na mój gust, był trochę za mocno naszpikowany tak zwanymi „złotymi myślami”. Oczywiście fajnie jeśli książka zawiera w sobie jakieś przemyślenia, a nie tylko opis akcji, jednak tu było tego po prostu za dużo, tak że pod koniec byłam już tymi uniwersalnymi spostrzeżeniami trochę zmęczona.

„Czasami za mocno przywieramy do niewłaściwych osób, aż wreszcie staje się to tak bolesne, że musimy odpuścić.”

Nie można jednak odmówić książce ciekawych postaci. Zarówno Anna jak i Jack w przeszłości wiele przeszli, przeżyli coś naprawdę niewyobrażalnie trudnego, przez co ich drogi musiały się rozejść – Anna została w Londynie sama, od tego czasu szuka ukojenia w butelce, a Jack wrócił do rodzinnego miasta, gdzie została jego jedyna rodzina, jaką jeszcze ma. Każdy z nich jest wewnętrznie ranny, czuje, że przegrał swoje życie, a jedyne co mu pozostało to kariera – Jack jest podekscytowany pierwszym poważnym śledztwem w tym miejscu, Anna zdesperowana, by wrócić przed kamerę. Morderca jednak sobie z nimi pogrywa, podrzuca im ślady, które mieszają im w głowach – a może to nie tak? Może któreś z nich jest odpowiedzialne za tę zbrodnię? W końcu od początku obydwoje wydają się coś ukrywać, mają jakieś tajemnice dotyczące wieczoru morderstwa i samej ofiary… Czy to możliwe, by sprawa była tak prosta?

„Czasami wydaje mi się, że jako narratorka własnego życia nie jestem godna zaufania.”

Intryga kryminalna zbudowana jest ciekawie – wyznania mordercy budzą mocne podejrzenia, choć wydają się trochę za proste… A może jednak? Autorka dobrze wszystko sobie przemyślała, fragmenty, w których wypowiada się tajemniczy morderca napisała tak sugestywnie, że na pewno od razu pomyślicie to samo co ja 😊 Sprytne zagranie, przez co finalnie książka mocno zaskakuje.

„Czasami czuję się tak, jakbym żyła tuż pod powierzchnią, podczas gdy wszyscy inni unoszą się w górze. Kiedy za długo silę się na bycie taką jak oni, odnoszę wrażenie, że nie mogę oddychać. Jakby nawet moje płuca były inne, więc nie jestem w stanie oddychać tym samym powietrzem – a może po prostu na to nie zasługuję?”

Ogólnie „Zabójczą przyjaźń” raczej należy zaliczyć do tych lżejszych thrillerków psychologicznych – nie wnosi może w ten gatunek nic nowego, ale dostarcza dobrej rozrywki. Fabuła jest ciekawa, bohaterowie i ich skrywane tajemnice intrygują, a sama intryga jest dobrze poprowadzona. Napięcie i ciekawość podczas lektury też na pewno się pojawia, ale nie jakoś zniewalająco duże. Książkę czyta się przyjemnie i lekko, choć te ‘złote myśli’ chwilami dają wrażenie przesytu. Wahałam się nad oceną książki, ale ostatecznie zakończenie było na tyle dobre, że całą książkę uznaję po prostu za dobrą.

 

Moja ocena: 7/10

 

Za możliwość zapoznania się z lekturą dziękuję Wydawnictwu W.A.B.!