"Kłamczuch" Jędrzej Pasierski - recenzja premierowa

 

Autor: Jędrzej Pasierski

Tytuł: Kłamczuch

Cykl: Nina Warwiłow, tom 4

Data premiery: 27.01.2021

Wydawnictwo: Czarne

Liczba stron: 296

Gatunek: kryminał

 

Jędrzej Pasierski na polski rynek kryminalny wkroczył latem roku 2018 pierwszym tomem cyklu o Ninie Warwiłow pt. „Dom bez klamek” (recenzja– klik!). Wcześniej pracował jako prawnik zajmujący się ochroną środowiska oraz współpracą państw Europy Środkowo-Wschodniej. Swoje zamiłowanie do środowiska przemycił w thrillerze z 2019 pt. „W imię natury” (recenzja – klik!), a i do tej pory seria o Ninie rozrosła się do czterech tomów. Za kreację tej postaci autor został wyróżniony w konkursie Czarny Kapelusz na Festiwalu ‘Granda’, a niedawno zdobył też Nagrodę Wielkiego Kalibru za drugi tom cyklu pt. „Roztopy” (recenzja– klik!). Recenzje wszystkich jego książek znajdziecie tu na blogu. (recenzjatomu trzeciego pt. „Czerwony świt” – klik!)

 

Akcja powieści „Kłamczuch” toczy się latem, w lipcu. Nina razem ze swoją 3letnią córką Milą wybierają się na wakacje w Beskid Niski. Tym razem zatrzymują się we wsi Pyrowa oddalonej nieco od Gorlic, miejsca akcji z „Roztopów”. Niestety Nina i tak zostaje szybko we wsi rozpoznana, po kilku dniach jej pobytu wszyscy już wiedzą, że jest policjantką z Warszawy, która kilka lat temu zrobiła w okolicy niezłe zamieszanie. Jeden z sąsiadów, starszy pan, pijak, często ją zaczepia i opowiada o zbrodniach, które zostały zamiecione pod dywan. Nina nie zwraca na niego uwagi, zgodnie z zapewnieniem całego miasteczka zakłada, że mężczyzna po prostu nałogowo kłamie. Jednak, kiedy w pewną niedzielę znajduje go w jego własnej kuchni z poderżniętym gardłem, nie jest już taka pewna, czy faktycznie staruszek zmyślał. Tylko która z jego opowieści była tą, co doprowadziła do jego śmierci?

 

Książka składa się z 46 rozdziałów. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego, głównie podąża za trójką bohaterów – Niną, policjantem Karpiukiem i mieszkanką wsi, młodą kobietą Justyną. Styl jest przyjemny, jest dużo dialogów, narrator zwraca uwagę zarówno na myśli postaci, jak i na otoczenie. Całość czyta się dobrze, choć raczej na spokojnie, nie ma tutaj wielkich zwrotów akcji czy napięcia, przez które czytelnik obgryzałby ze zdenerwowania paznokcie. Jest solidne śledztwo z dobrze umotywowaną zbrodnią.

 

Tak jak w „Roztopach”, tak i tutaj autor porusza historyczną przeszłość rejonu. Akcja „Wisła” i historia Łemków odgrywa tutaj pewną rolę, jednak tym razem nie wysuwa się ona na plan pierwszy. Tym razem większą uwagę przyciąga okres początku lat 90tych XX wieku, czasy, kiedy zmiana systemu politycznego przyniosła całkiem inne możliwości rozwoju. Autor skrupulatnie opisuje jak wyglądało wtedy prawo dotyczące zarówno mienia jak i prowadzenia biznesu. Zarówno historia Łemków jak i biznesmenów opisana jest dobrze, choć są to tematy, które trzeba lubić w kryminałach – ja najczęściej raczej unikam tego typu wątków, więc nie mogę powiedzieć, żeby i tu fabuła wywołała u mnie wypieki na twarzy.

 

Oprócz tych historyczno-politycznych zagadnień trzeba też wspomnieć o tytułowym kłamczuchu. Dzięki tej postaci możemy się przyjrzeć jak wygląda rozsiewanie plotek na tak małym terenie, jak ich szerzenie wpływa na mieszkańców wsi i jak nastawia ich wrogo do samego plotkarza. Warto przyjrzeć się temu tematowi od strony psychologicznej.

 

Na koniec chciałam jeszcze wspomnieć o postaci Niny. W tym tomie w końcu bohaterka przedstawiona jest szerzej jako matka. Ma pod opieką 3letnią córkę i chce jej zapewnić naprawdę przyjemne wakacje. Śledztwo oczywiście budzi w niej detektywa, więc znowu ścierają się w niej dwie osobowości, które chcą czego innego. Na szczęście tym razem Nina wykazuje się trochę większą dojrzałością niż poprzednio, więcej o córce myśli i stara się pogodzić swojego wewnętrznego detektywa i matkę w jednym. Czytelnik zatem obserwuje jej rozdarcie, jej próby dostosowania się do sytuacji. Myślę, że jej emocje były dobrze oddane, a mnie osobiście cieszy zmiana, jaką widzę w charakterze głównej postaci. Nie można zatem odmówić autorowi dobrego portretu psychologicznego policjantki.

 

Podsumowując, „Kłamczuch” to dobry kryminał. Może nie budzi wielkich wypieków na twarzy, ale widać pracę jak dużą autor włożył w powstanie książki, a całość czyta się łatwo i po prostu dobrze. Do mnie trochę nie trafił do końca ten polityczno-społeczny wątek, więc nie sądzę, żeby książka została w mojej głowie na długo, ale na szczęście szczerze mogę przyznać, że podobała mi się na pewno bardziej niż „Roztopy”, które poruszały podobne wątki. Na pewno nie rezygnuję z tej serii, ale mam nadzieję, że kolejny tom okaże się tak dobry jak trzeci pt. „Czerwony świt”.

 

Moja ocena: 7/10

 

Za możliwość przeczytania książki przed premierą dziękuję Wydawnictwu Czarne!

Książka dostępna jest też w abonamencie 

Dodaj na półkę - klik!