"I żyli długo i szczęśliwie" C.C. MacDonald - recenzja przedpremierowa

Autor: C. C. MacDonald

Tytuł: I żyli długo i szczęśliwie

Tłumaczenie: Monika Bukowska

Data premiery: 12.02.2020

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 406

„I żyli długo i szczęśliwie” to debiut C. C. MacDonald, brytyjskiego aktora, scenarzysty i dramaturga. Książka zaliczana jest do takiego gatunku jak thriller obyczajowy. Czego możemy się po nim spodziewać? Lekkiego dreszczyku tajemnicy i bogato zarysowanej warstwy obyczajowej, a przede wszystkim po prostu dobrej rozrywki, kilku godzin przyjemnego relaksu.

Historia zawarta w książce opowiada o małżeństwie Naomi i Chrisa, którzy razem ze swoją dwuletnią córeczką Prue wiodą na pierwszy rzut oka całkiem przyjemne życie. Naomi pracuje na pół etatu, Chris prowadzi własną firmę, mieszkają w pięknym domu przy plaży. Jednak jeśli spojrzeć głębiej zobaczymy ich ciągle nieprzynoszące skutku starania o drugie dziecko, jej niecierpliwość i jego depresję. Obydwoje każdego dnia oddalają się od siebie, szukają zrozumienia gdzie indziej. I w chwili, gdy Naomi na swojej drodze spotyka Seana, popełnia jeden fatalny błąd. Szybko się jednak reflektuje, zrywa znajomość, a Sean obiecuje, że nie będzie robił problemów. Jednak ta jedna nieprzemyślana decyzja wpłynie na ich życie dużo bardziej niż Naomi mogła przypuszczać... Kobieta zachodzi w ciążę, a na jaw zaczyna wychodzi pewna tajemnica z przeszłości...

Książka kompozycyjnie podzielona jest na 5 części: poczęcie, trzy trymestry i narodziny. Pierwszy i ostatni są krótsze, coś jak prolog i epilog, to te trzy trymestry stanowią główny trzon historii. Każda z części podzielona jest na krótkie rozdziały, przeplatane notatkami Naomi i Chrisa i wycinkami artykułów. Dzięki krótkim rozdziałom książkę czyta się szybko i łatwo.

Narracja książki prowadzona jest trzeciej osobie czasu teraźniejszego, w większości podąża za Naomi, kilka razy za Chrisem, a z biegiem lektury pojawia się jeszcze ktoś trzeci. Styl powieści na początku wydaje się dosyć toporny, jednak zachęcam by szybko przegryźć się przez pierwsze kilkadziesiąt stron, ja gdzieś tak około 60 strony już zdążyłam się do niego przyzwyczaić i od tego momentu książkę czytało mi się całkiem przyjemnie. Narrator pomiędzy bieżące wydarzenia wpłata historię małżeństwa z przeszłości, zna ich myśli i odczucia, przez co z biegiem lektury poznajemy ich bardzo dokładnie.

Jeśli chodzi o bohaterów historii to według mnie są oni dosyć nieoczywiści i nie można im zarzucić, że są płascy psychologicznie. Chris walczy z własnym zniechęceniem, mimo dobrych chęci, nie zawsze potrafi się w aktualnym życiu odnaleźć. Naomi z kolei jest po prostu wściekła. Miała świetny plan na życie, który po części z winy męża, po części po prostu przez zrządzenie losu, kompletnie nie wypalił. Mąż nie pomaga, zamknął się w swoim świecie, więc Naomi została sama z męczącą dwulatką, utrzymaniem domu i zapewnieniu rodzinie finansów do życia. Ja jestem w stanie zrozumieć obydwu bohaterów, rozumiem ich emocje, co na pewno wpłynęło na pozytywny odbiór lektury.

Prócz warstwy psychologiczno-obyczajowej mamy też tajemnicę, zagadkę. Nie chcę na jej temat za wiele zdradzać, żeby nie popsuć Wam frajdy samodzielnego odkrywania, powiem tylko, że jak dla mnie zagadka była bardzo zaskakująca, mimo że z początku wydawała się łatwa. Dzięki niej cała lektura trzyma w przyjemnym zaciekawieniu.

Ogólnie, myślę że żeby być zadowolonym, to do tej lektury trzeba podejść odpowiednio. Ja nie miałam dla niej szczególnych oczekiwań czy wymogów, podeszłam do niej jak do innych thrillerów opartych na temacie rodzinnym – chciałam po prostu dobrej rozrywki, przyjemnej, niezobowiązującej lektury na kilka wieczorów. I właśnie to dostałam. Po trudnym początku udało mi się wgryźć w styl, zagadka zaciekawiła, a bohaterowie przyciągnęli uwagę. Jestem zadowolona i gwarantuję, że jeśli podejdziecie do książki tak jak ja, to też będziecie!

Moja ocena: 7/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Otwarte!